وضعیت بازیافت باتری های لیتیوم یون و چالش های آن،
باتری های لیتیوم یونی,

▍گواهی MIC ویتنام

بخشنامه 42/2016/TT-BTTTT تصریح کرد که باتری های نصب شده در تلفن های همراه، تبلت ها و نوت بوک ها مجاز به صادرات به ویتنام نیستند مگر اینکه از اکتبر 1,2016 تحت گواهینامه DoC قرار گیرند. همچنین هنگام اعمال تأیید نوع برای محصولات نهایی (تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و نوت‌بوک‌ها) از DoC لازم است.

MIC بخشنامه جدید 04/2018/TT-BTTTT را در ماه مه 2018 منتشر کرد که تصریح می‌کند هیچ گزارش IEC 62133:2012 صادر شده توسط آزمایشگاه معتبر خارج از کشور در 1 ژوئیه 2018 پذیرفته نمی‌شود. هنگام درخواست گواهی ADoC، آزمایش محلی ضروری است.

▍استاندارد تست

QCVN101：2016/BTTTT (به IEC 62133: 2012 مراجعه کنید)

▍PQIR

دولت ویتنام در تاریخ 15 مه 2018 فرمان جدیدی به شماره 74/2018 / ND-CP صادر کرد تا تصریح کند که دو نوع محصول وارد شده به ویتنام در هنگام واردات به ویتنام مشمول برنامه PQIR (ثبت بازرسی کیفیت محصول) هستند.

بر اساس این قانون، وزارت اطلاعات و ارتباطات (MIC) ویتنام سند رسمی 2305/BTTTT-CVT را در 1 ژوئیه 2018 صادر کرد و تصریح کرد که محصولات تحت کنترل خود (از جمله باتری) باید هنگام واردات برای PQIR اعمال شوند. به ویتنام SDoC باید برای تکمیل فرآیند ترخیص کالا از گمرک ارائه شود. تاریخ رسمی لازم الاجرا شدن این آیین نامه 10 آگوست 2018 است. PQIR برای یک بار واردات به ویتنام قابل اعمال است، یعنی هر بار که واردکننده کالا وارد می کند، باید برای PQIR (بازرسی دسته ای) + SDoC درخواست دهد.

با این حال، برای واردکنندگانی که برای واردات کالاهای بدون SDOC فوری هستند، VNTA به طور موقت PQIR را تأیید می کند و ترخیص کالا از گمرک را تسهیل می کند. اما واردکنندگان باید SDoC را به VNTA ارسال کنند تا طی 15 روز کاری پس از ترخیص از گمرک، کل فرآیند ترخیص کالا از گمرک تکمیل شود. (VNTA دیگر ADOC قبلی را که فقط برای تولیدکنندگان محلی ویتنام قابل اجرا است صادر نخواهد کرد)

▍چرا MCM؟

● اشتراک‌گذار آخرین اطلاعات

● یکی از بنیانگذاران آزمایشگاه تست باتری Quacert

بنابراین MCM تنها نماینده این آزمایشگاه در سرزمین اصلی چین، هنگ کنگ، ماکائو و تایوان می شود.

● خدمات آژانس یک مرحله ای

MCM، یک آژانس ایده آل یک مرحله ای، آزمایش، گواهینامه و خدمات نمایندگی را برای مشتریان ارائه می دهد.

در آمریکا، دولت های فدرال، ایالتی یا منطقه ای حق دور انداختن و بازیافت باتری های لیتیوم یون را دارند. دو قانون فدرال مربوط به بازیافت باتری های لیتیوم یونی وجود دارد. اولین مورد، قانون مدیریت باتری های حاوی جیوه و قابل شارژ است. این امر مستلزم آن است که شرکت ها یا مغازه هایی که باتری های سرب-اسید یا باتری های نیکل-فلز هیدرید می فروشند، باتری های ضایعاتی را بپذیرند و آنها را بازیافت کنند. روش بازیافت باتری های سرب-اسید به عنوان الگوی اقدامات آینده در بازیافت باتری های لیتیوم یونی دیده می شود. قانون دوم قانون حفاظت و بازیابی منابع (RCRA) است. این چارچوب چگونگی دفع زباله های جامد غیرخطرناک یا خطرناک را ایجاد می کند. آینده روش بازیافت باتری های لیتیوم یون ممکن است تحت مدیریت این قانون باشد.
اتحادیه اروپا پیش نویس پیشنهاد جدیدی را تهیه کرده است (پیشنهاد مقررات پارلمان اروپا و شورای در مورد باتری ها و باتری های ضایعاتی، لغو دستورالعمل 2006/66/EC و اصلاح مقررات (EU) شماره 2019/1020). این پیشنهاد به مواد سمی از جمله انواع باتری ها و الزام به محدودیت ها، گزارش ها، برچسب ها، بالاترین سطح ردپای کربن، پایین ترین سطح بازیافت کبالت، سرب و نیکل، عملکرد، دوام، قابلیت جدا شدن، قابلیت تعویض، ایمنی اشاره می کند. ، وضعیت سلامت، دوام و بررسی زنجیره تامین و غیره. طبق این قانون، سازندگان باید اطلاعات دوام و آمار عملکرد باتری ها و اطلاعات منبع مواد باتری را ارائه دهند. بررسی دقیق زنجیره تامین این است که به کاربران نهایی اطلاع داده شود که چه مواد خام موجود است، از کجا می آیند و تاثیرات آنها بر محیط زیست. این برای نظارت بر استفاده مجدد و بازیافت باتری ها است. با این حال، انتشار طرح و زنجیره تامین منابع مواد ممکن است برای تولید کنندگان باتری های اروپایی یک نقطه ضعف باشد، بنابراین قوانین در حال حاضر به طور رسمی صادر نشده اند.